Afgezien van het middelmatige Look My Way was het plaatwerk goed voor een ferme dosis New York hardcore van het lompe soort. In 2001 deed de band een ‘afscheidstournee’, maar het zou niet lang duren voor zanger Freddy Cricien en bassist Hoya op hun besluit terugkwamen. Al in 2003 werd er weer getourd en verscheen de N.Y.H.C. EP. Dat een nieuw album zo lang op zich heeft laten wachten, komt onder meer door Criciens andere band Hazen Street, waarin hij halfslachtig achter het grote punkrockgeld aanjaagt. In Madball is hij beter op zijn plaats, met zijn kenmerkende rauwdouwersstrot. Die schuurt wat minder bruut dan op het oude werk, maar verder houdt Hatebreed-producer Zuess de Madball-sound volop in ere. Ook tekstueel gezien blijven de straat, hardcore, vrienden en familie de voornaamste pijlers. Alles wijst dus op een volgende uitblinker in het oeuvre. Dat is Legacy ten dele, want anthems van het kaliber Set It Off en Pride ontbreken. ‘We’ve come back for the crown, it’s time to claim it,’ zingt Cricien in The Crown. Met deze plaat zal dat niet lukken, met hun liveshows maken ze meer aanspraak op de hardcore-kroon. LUCKY ROTTERDAM