Ze doet dat op niet mis te verstane wijze in zeer directe teksten en een vaak even rauwe muzikale omlijsting. Kijk maar eens naar Don’t Hurt Yourself (opgenomen met Jack White), de derde track in de film, rond 12 minuut 30, waarin ze – behalve voor zichzelf – opkomt voor alle zwarte vrouwen in Amerika. Zo furieus zag en hoorde je haar nooit eerder. Het album wordt al vergeleken met Marvin Gaye’s Here My Dear, de befaamde plaat waarop hij tot in detail zijn relatieverval bezong. Belangrijk verschil is echter dat Beyoncé nog hoop heeft. Ze heeft van de haar toebedeelde zure citroenen immers zoete limonade gemaakt. Op het eind van de film zien we vijf minuten lang allerlei koppels die het goedmaken, onder wie ook Beyoncé en haar echtgenoot. De muziek zit vol smaakvolle samples en is zeer divers. Van de strijdlustige, militante ritmiek in Freedom (met Kendrick Lamar) tot de boterzachte pianoballade Sandcastles, waarin Beyoncé geraakter zingt dan ooit. Heel opvallend is Daddy Lessons, een soort mix van New Orleans Street Parade-blazers en country. Ook ijzersterk is het korte Forward, met een prachtig etherische vocale bijdrage van James Blake. Lemonade sluit af met Formation, dat we al kennen van Beyoncés veelbesproken performance tijdens de laatste Super Bowl en dat opschudding veroorzaakte vanwege de Malcolm X-symboliek en haar sympathie voor de beweging Black Lives Matter, die het groeiende geweld tegen de zwarte Amerikaanse bevolking bestrijdt. Intussen duikt ze ook overal op in reclamecampagnes voor haar recent gelanceerde sportkledingmerk Ivy Park. Een ronduit bizarre samenkomst van activiteiten, in haar hoedanigheid van zowel internationaal opererende zakenvrouw – die wellicht het imperium van haar man Jay-Z naar de kroon steekt – als mondiale popprinses annex zeer inspirerende powervrouw die haar meest ambitieuze album tot nu toe aflevert, waarop ze bovendien geen enkel blad meer voor de mond neemt. Vergezeld van een visual op bijna-speelfilmlengte waarvan de inhoud op allerlei fronten nog veel verder gaat.