Om een of andere reden – we hebben zo onze vermoedens – verdwijnen zwarte zangers met mainstreamsucces vaak al snel in de vergetelheid. Wat is het dus fijn dat er de laatste jaren twee soul- en r&b-crooners waren wier namen consequent bleven opduiken in de popwereld. De ene luidt Miguel en is te horen op bijvoorbeeld de laatste plaat van Justice, de andere heet Leon Bridges.

Het is alweer jaren geleden dat de zanger in de spotlights trad met de Motown-soul van Coming Home. Sindsdien heeft hij zich enorm ontwikkeld en dook hij overal op waar men behoefte had aan een woestijnwarme soulstem. Zo maakte hij platen met Khruangbin en zong hij recent nog een duet met Kacey Musgraves.

Op Leon laat Bridges dan ook weer horen hoe veelzijdig hij is. Het bezielde When A Man Cries begint als een electropopnummer, That’s What I Love is rijk georkestreerde r&b-geilheid. In Loredo horen we die Khruangbin-achtige zomersound weer en Simplify is een gevoelige pianoballade, versierd met buitenaards aandoende elektronische geluiden. En tja, die stem hè. Als roomboter op een heet poffertje of Swiss Navy op bolle billen. Leg maar vast een schone onderbroek klaar.