Het rouwen zal nog wel even voortduren. De vorig jaar overleden Arno Hintjens was in België meer dan een groot zanger. Hij was een man van het volk, een held met een kartelrandje. Dat rouwen wordt voor even heerlijk verzacht met speciale (her)uitgaven, samengesteld uit zijn machtige oeuvre. Wat een feest, deze achttien duetten.
Hoe groot de man was, blijkt wel uit de mensen die graag met hem de studio indoken: Jane Birkin (onlangs ook overleden), Ray Davies, Stromae, Ibrahim Maalouf, Mireille Mathieu, Starflam, Triggerfinger, Zwangere Guy, Christophe, Stephan Eicher, Alice On The Roof… Natuurlijk levert dat een allegaartje op. Maar dat zegt niet alleen veel over hoe breed Arno’s muziek gedragen werd, ook hijzelf wilde met deze duetten zijn helden eren, met eigen versies of vrije bewerkingen van songs van onder meer Serge Gainsbourg, Jacques Dutronc, David Bowie, Robert Wyatt, Bob Dylan en Ray Davies. Het plezier of de ontroering spat er vanaf. Ook als bijvoorbeeld Stromae zich op Putain Putain van Arno zelf werpt en Zwangere Guy rappend zijn eigen biografie toevoegt aan Non, Je Ne Regrette Rien. Spijt hebben is nooit goed. Fouten maken hoort bij het leven. En wat heeft die Arno geleefd en veel mooie dingen gemaakt.
