Na achttien jaar lijkt bij Rancid eindelijk het besef door te dringen: we kunnen de wereld niet veranderen en wat maakt dat ook eigenlijk uit. Titels als I Ain’t Worried, That’s Just The Way It Is Now en songteksten als ‘Let the bombs blow / Let the dominoes fall . . .

Zelfs als Armstrong zich in Disconnected dan toch laat ontvallen dat hij niet zoveel verbondenheid meer voelt met Amerika, is er geen behoefte aan change:  ‘Disconnected, but feeling alright’. Al dat positivisme leidt tot een vrolijk, poppy en gevarieerd album. Let The Dominoes Fall is – natuurlijk – geproduceerd door Brett Gurewitz, die de band na twee mindere albums weer als herboren laat klinken. De skadeuntjes, die korte melodieuze streetpunkknallers, dat rasperende stemgeluid van Armstrong en de eerlijke hart-op-de-tong-teksten van stoere mannen met kleine hartjes. Dat Cilivian Ways – over de broer van Armstrong die terugkomt uit Irak – een draak van een countryballad is, ach, dat vergeven we ze maar al te graag. Helemaal omdat Booker T. en zijn Hammond B3 van Up To No Good een verslavende skapunkklassieker maken.