Haar debuut Everybody Down was een hiphoproman over liefde, drugs, geweld en overspel. Op deze opvolger draait het niet om het plot, maar om de personages. We maken kennis met zeven Londenaren die behalve hun woonplaats gemeen hebben dat ze om achttien minuten over vier ’s nachts wakker zijn. Een succesvolle reclamejongen zit in een existentiële crisis, een nachtzuster maakt zich zorgen over kapitalisme, selfiecultuur, milieuvervuiling en vluchtelingenhaat. In de lucht steekt een storm op. Hoopvol is de liefde die Tempest voor haar personages voelt. Ze oordeelt niet, dat laat ze aan de luisteraar. Naast een geweldige verteller is ze een uitstekende rapper (meer Grandmaster Flash dan Migos) en dichter. Haar teksten zitten vol binnenrijm en alliteraties. En dan heeft ze ook nog een boodschap, die ze tot slot als volgt samenvat: ‘Wake up and love more’. Zo is het.