Haar voordracht is dientengevolge nogal donker en die stemmigheid wordt productioneel zeer smaakvol onderstreept met trage soundscapes vol galm en
spaarzame elektronica plus subtiele gitaren, strijkers en keyboards. Het zal de vaste aanhang van Norah wellicht afschrikken, maar het vormt een
uitdrukkelijke invitatie aan hen die Norahs vroegere, soms lichtvoetige werk links lieten liggen. De zangeres klinkt zeer volwassen, rijp en uitzonderlijk
geraakt, met Broken Hearts als absoluut hoogtepunt. Het eeuwenoude cliché dat hogere kunst vaak gunstig wordt gevoed door persoonlijk lijden is
weer eens royaal bevestigd. KEES SMALLEGANGE