Dat er soms wel erg nadrukkelijk naar muzikale helden als Dr. Feelgood, Yardbirds of Arctic Monkeys werd geknipoogd, ach, dat was niet meer dan jeugdige onbezonnenheid. Tja, wat doe je dan met je tweede album? In het geval van The Strypes op luide wijze verkondigen dat het imago van een garagerockende rhythm & bluesband te beperkt is en dat opvolger Little Victories een en ander recht zou zetten. Dat is deels gelukt. Met het fraaie, Beatlesque liefdesliedje (I Wanna Be Your) Everyday worden inderdaad nieuwe paden bewandeld en voel je de frisse wind die ook door een popsong als Cruel Brunette (The Jam meets The Kinks) waait. Het leeuwendeel van de plaat wordt evenwel als vanouds gedomineerd door dampende rockriffs (Now She’s Gone), gierende mondharmonicasolootjes (Status Update) en een overtuigende strot, die een enkele keer (I Need To Be Your Only) prachtig aan flarden wordt geschreeuwd. Een kleine overwinning inderdaad.