Praktisch elke band uit de jaren zeventig bracht wel een liveplaat uit, maar dat is Can destijds nooit gelukt. Pas veel later, in 1999, kwam Can Live Music (Live 1971-1977) onder de mensen. En dat voor een band die op het podium echt heel andere dingen deed dan in de studio, waar het baanbrekende editing- en tapewerk van bassist Holger Czukay een van de factoren was die zorgden dat dit Duitse collectief zijn tijd ver vooruit bleef.

Maar er is meer, zoals blijkt uit dit concert uit 1975. Het is kennelijk de eerste uit een reeks archiefopnames – en laat de rest ook maar komen. Zanger Damo Suzuki had zijn biezen gepakt en mede daarom opereerde het kwartet vrijwel instrumentaal in segmenten van tussen de tien en de 36 minuten. Aan bestaande nummers werd hoogstens zijdelings gerefereerd, in de vorm van een gitaarlick of een groove. Verder was het een kwestie van vrije vlucht in vijfvoud, maar verre van een vrije val. Want ook al wordt er druk geïmproviseerd, de spanning blijft eigenlijk constant op peil en schiet af en toe zelfs duizelingwekkend de hoogte in. Dat die Duitsers kunnen grooven wisten we al van hun platen, maar hier grijpen de verrichtingen van de flink uitschietende gitarist Michael Karoli, de doeltreffend experimenterende toetsenman Irmin Schmidt, de Bootsy-figuren neerleggende bassist Holger Czukay en de volstrekt eigenzinnige polyritmes leverende drummer Jaki Liebezeit wel heel virtuoos in elkaar. Een liveplaat niet als een alternatieve hitsverzamelaar, maar als een alternatief universum.