Live At The Lyceum, oorspronkelijk alleen uit op cassette, stamt van begin 1981 en bevat sterke staaltjes collagekunst, waarin de sonoor brommende stem van Mallinder (zingen kun je het amper noemen) gezelschap krijgt van allerlei dissonante klankbronnen. De toenemende rol van ritmes op die plaat werd anderhalf jaar later uitgekristalliseerd op Hai!, ook al live. Een echte drummer nam de plek in van de ritmebox, al knalt die nog stevig door in opener Walls Of Kyoto. De latere aanvallen op de dansvloer, gevangen in een iets commerciëlere aanpak, wijzen op deze sterke overgangsplaat al hun naar de funk stinkende schaduwen vooruit. Het waren overigens uiterst productieve jaren voor Cabaret Voltaire, zoals ook blijkt uit The Living Legends…, een sterke verzameling singles uit de jaren 1978-1981. Met Do The Mussolini (Headkick) was men DAF toch een jaar of drie te snel af. Walls Of Kyoto heet hier Walls Of Jericho, Seconds Too Late perfectioneert de methodiek van de vroege CV met een sterk vormgegeven dreiging en zo staat deze plaat vol fraaie staaltjes paranoia-pop. Alleen het ontbreken van de nummers van de EP Three Crepuscule Tracks irriteert me mateloos, maar het mag de pret nauwelijks drukken. JACOB HAAGSMA