Laat u niets wijsmaken door de muziekpolitie. Hybrid Theory (2000), het debuut van Linkin Park, is een klassiekertje. De band rond zanger Chester Bennington en rapper Mike Shinoda werd er wereldberoemd door. Live is de band de laatste jaren gegroeid, zo bewees hun explosieve optreden op Pinkpop eerder dit jaar . . .

Linkin Park lijkt met Living Things terug te keren op aarde. Weg zijn de holle bombast en de hoogdravende thema’s die van voorganger A Thousand Suns zo’n verschrikkelijk album maakten. Niet dat Linkin Park nu ineens terugkeert naar het geluid van vroeger, daarvoor is dit nieuwe album te gladjes en het gebruik van elektronica te overvloedig, maar de band heeft in ieder geval begrepen dat niemand zat te wachten op conceptalbums over kernoorlogen. Beddington schreeuwt weer, Shinoda rapt weer. Dat is de grootste winst. Bovendien zijn Burn It Down, I’ll Be Gone en het vreemde, snelle, dance-rap-nu-metal-achtige Victimized de beste nummers die Linkin Park opnam sinds Meteora (2003). Jammer dat er met Castle Of Glass, Roads Untravelled en afsluiter Powerless ook wat tenenkrommende neuzelnummers op dit album staan. Linkin Park krijgt een voldoende. En dat is al heel wat.