Verder fungeert deze singer-songwriter net als destijds incidenteel als co-componist, wat eveneens geldt voor oudgediende Jack Tempchin, de schrijver van klassiekers als Peaceful Easy Feeling en Already Gone. De belangrijkste huurling blijkt echter Steuart Smith, de vroegere rechterhand van countryrocker Rodney Crowell, die niet alleen de hand heeft in een kwart van de twintig stukken, maar bovendien perfect het elektrische gitaarspel van Bernie Leadon en Don Felder weet na te bootsen. Uitgezonderd de drie covers van Paul Carrack, Frankie Miller en Larry John McNally plus een zouteloze pastiche van Steely Dan klinken alle nummers op dit anderhalf uur durende dubbelalbum als doorslagen van vroeger werk van hetzij de Eagles dan wel de beide voormannen Don Henley en Glenn Frey. Objectief beluisterd evenaren Busy Being Fabulous, Waiting In The Weeds, Frail Grasp On The Big Picture en It’s Your World  Now zowaar het niveau van weleer, maar emotioneren doet dit haast klinische maniërisme natuurlijk geen moment, terwijl de obligate teksten over politiek, ecologie, hedonisme, ideologie en ontgoocheling hautain overkomen. Tegelijkertijd wekt Long Road Out Of Eden onwillekeurig de indruk alsof de Eagles zichzelf artistiek zonodig moesten bewijzen, reden waarom dit vermeende magnum opus uiteindelijk eerder sympathie dan cynisme oproept. GEERT HENDERICKX