Iedere kenner weet dat de beste popmuziek tegenwoordig wordt gemaakt door vrouwen. Het zoveelste voorbeeld hiervan is de Engelse Holly Låpsley Fletcher. De zangeres werd eind 2014 al getipt door de BBC, maar liet de hype voorbij gaan en komt nu pas met Long Way Home, haar debuutplaat . . .

Låpsley groeide op met het beste wat er de laatste jaren in de UK aan populaire muziek is ontstaan. Denk aan James Blake, Adele, Jessie Ware en The xx, met wie ze nu een producer (Rodaidh McDonald) deelt. In haar muziek combineert de zangeres een aantal aspecten die we van onder andere dit viertal kennen. Zo is er de emotioneel geïnvesteerde zang in bijvoorbeeld Hurt Me en werkt Låpsley in Station en Falling Short met stiltes en vervormde mannenstemmen. Love Is Blind is een mooi en modern r&b-nummer en de meest dansbare track van dit album opent – net als een zekere clubhit van Jamie xx en Young Thug – met een kenmerkende sample. Ondanks de grote en vele overeenkomsten met andermans werk klinkt Låpsley nooit als een copycat. Ze verbindt simpelweg stijlen die niet eerder met elkaar zijn verbonden en heeft zo een unieke sound te pakken die bij een breed publiek gaat scoren. Ieder nummer lijkt daarnaast met groot oog voor detail in elkaar geknutseld. Indrukwekkend debuut, zeker wanneer je je bedenkt dat Låpsley nog geen twintig jaar oud is.