Thirty Seconds To Mars maakte drie uitstekende albums. Een scheut Muse, beetje Pink Floyd, een druppeltje Tool en veel grootse gebaren, pathetiek, vooral op het eerste gehoor behoorlijk filosofische teksten en op laatste album This Is War lekker veel synths. Het zijn de vaste ingrediënten voor een geslaagd 30STM-nummer. Frontman Jared Leto is naast zanger ook filmster en dat is eigenlijk direct het probleem. Want wie Leto wel eens op een podium heeft gezien, ziet een acteur die acteert dat ie een rockster is. De oprechtheid spat er niet van af, zullen we maar zeggen. Dat gevoel blijft ook kleven aan Love Lust Faith + Dreams, het vierde album van het drietal. Het voelt allemaal zo gekunsteld als wat aan.

Opener Birth is een draak, eerste single Up In The Air een hap-slik-weg-nummer, City Of Angels een vijf minuten durende, slappe soort-van-ode aan Los Angeles en gedurende de hele plaat heeft Leto het nogal vaak over hemel, hel, demonen, engelen en dat soort spirituele zaken. En dan hebben we het nog niet eens over intens lelijke nummers The Race en Pyres Of Varanasi gehad, met Eurohouse-achtige deuntjes en teksten als ‘love is a dangerous game to play’. Het is niet allemaal negatief. Conquistador is een sterk nummer, waar we iets van de oude emorock van de heren in terug horen, Do Or Die kan er mee door, Northern Lights is oké en gek genoeg werkt afsluiter Depuis Le Début – waar de frontman zijn getergde stem opzet – ook wel. Ze kunnen het dus wel. Als Leto nou eens wat minder de rockster uithangt en wat meer muzikant is, komt het misschien nog wel goed. Voor nu is Love Lust Faith + Dreams wel het minste album van Thirty Seconds To Mars.