Pieter van Dessel doet alles al vele jaren op zijn eigen manier, in zijn eigen tempo. Hij verraste steeds met een andere aanpak, die wel telkens opnieuw tot prachtige liedjes leidde. Dat hij het vijfde album Marble Sounds doopte, zegt veel, Van Dessel een beetje kennende.
Hij is hopelijk niet gearriveerd op zoiets als een eindpunt, maar met dit album is hij wel op een punt in zijn carrière aanbeland waarop alles precies op zijn plaats valt en waarbij alles klopt. Al een klein jaar mag de eerder geloste single Quiet voor mij het tempo bepalen op dagen dat alles weer eens uit de hand lijkt te gaan lopen. Pure schoonheid, om even pas op de plaats bij te maken. Op dit door de Brusselaar zelf (met David Poltrock) geproduceerde album horen we drie piano’s, een berg strijkers, maar ook door elektronica ingegeven partijen. De rode draad? Warmte, teksten over de liefde, tegenslagen en het klimaat, en die al dan niet vervormde fluwelen fluisterzang van de meester zelf. Soms neigt het decor van zijn popparels naar neoklassiek, soms komen Air, Nils Frahm of Sigur Rós om de hoek kijken. In het majestueuze Soon It‘ll Make Us Laugh tilt een Bulgaars koor een lied over relativeren naar grote hoogten. Hoor ik hier iemand ‘magnum opus’ roepen? Inderdaad. Pieter van Dessel heeft een magnifieke plaat gemaakt die iedereen moet horen. Punt.
