Lag dat aan het erbarmelijke geluid van hun te groot ingezette optredens op Lowlands of Pukkelpop of is die muziek (simpel gesteld een crossover tussen hiphop, funk en rock) gewoon echt passé? Ook de laatste optredens in Nederland van hun tijdgenoten uit de periode dat Black Rock Coalition even hot was (Living Colour, Fishbone), blonken niet uit qua vernieuwing. Zit er dan iemand te wachten op een Vlaams zevental (waarvan er één Hollander was) die dat muzikaal allemaal nog eens overdoet? Ik zou ze toch maar een kans geven. Omdat de groep live uitstekend uit de voeten kan en uitermate aanstekelijke songs bezit. Natuurlijk mag je dit retro noemen (om die redenen laat Studio Brussel de band links liggen), toch klinken een aantal tracks op dit debuut fris, speels, funky, hard, swingend en opzwepend. Het geluid (productie: Michel Schoots van, inderdaad, UDS) is zonder complexen direct en groovy. De rappers leggen het elk afzonderlijk dik af tegen Rudeboy, maar ze zijn met zijn tweeën (wat Beastie Boys-achtige voordelen biedt) en ze zingen beter. Een dj à la DNA ontbreekt ook, maar het vette orgelspel van Fulco Ottervanger (die ex-Hollander) vergoedt veel. Jammer van die (humorvolle?) track met dat opgewonden standje in het Duits. Desondanks is dit een lekkere cd en een moedige poging om het nog altijd swingende crossovergenre te updaten. WILLEM JONGENEELEN