Ik durf er mijn stokoude houthakkersshirt om te verwedden: was Midas rond 1991 uitgebracht, dan was het Britse Wunderhorse net zo groot geworden als Nirvana en Pearl Jam. Maar ja, rond 1991 moesten de mannen van Wunderhorse nog geboren worden. En nu klinken ze dus gewoon retro. Maar wel fantastisch retro.

Ondertussen klopt alles: in de studio waar Midas werd opgenomen, werd in de jaren negentig Nirvana’s In Utero ingeblikt, maar ook platen van Babes In Toyland, The Jayhawks, Soul Asylum en PJ Harvey. En zoals Bleach een aanvankelijk nauwelijks opgemerkt opmaatje naar Nevermind was, zo was Wunderhorse-debuut Cub (2022) een voorbode van het betere, hardere en vooral hitgevoeligere Midas.

Waar Nirvana en Pearl Jam destijds aan eenlettergrepige songtitels en doodsimpele refreinen genoeg hadden, zo houdt Wunderhorse het ook graag bondig. Het refrein van de ijzersterke opener Midas: ‘Midas yeah Midas / Lalalala / Midas yeah Midas.’ De inhaker van Rain: 21 keer ‘Do you feel the rain’. Tien songtitels van één woord. En dan is er nog frontman Jacob Slater. De punkbeginselen leerde hij via zijn mislukte snotneuzenband Dead Pretties én een rolletje in de serie Pistols (hij speelde Sex Pistols-drummer Paul Cook), de rest delfde hij uit eigen jeugd en sores.

En meteen al in die eerdergenoemde plaatopener openbaart zich zijn vocale kracht: een laconiek soort Schwung met fenomenale timing, ergens tussen een jonge Dylan en een jonge Vedder. Ja, heus. Slater kan fluisteren, zingen, mopperen, schreeuwen.

Ook verderop is het eenvoudig vinkjes zetten: Nirvana-outtake anno In Utero? Check (Emily, Cathedrals). Melancholische ninetiesrock naar Buffalo Tom- en Lemonheads-model? Check (Silver, Arizona, Girl). Midtempo meeslepend met breed geëtaleerd zelfmedelijden (‘I’m ready to die’) volgens de Billy Corgan-aanpak? Check (July). Langzaam opbouwende stadionballad netjes halverwege de plaat? Check (Superman). En, waarom ook niet, een ogenschijnlijk saluut aan founding father Neil Young van een minuut of negen, country-achtig, inclusief ‘woeste’ gitaarsolo? Check (afsluiter Aeroplane).

We kennen het, we weten het, we grinniken erom en als het niet zo slim was gejat én uitgevoerd, zouden we er onze schouders over ophalen. In november staan ze in het voorprogramma van Fontaines D.C. Kunnen ze vast wennen aan grote hallen.

Lees ook: De felle ninetiesrock van Wunderhorse: ‘We wilden dat het écht klinkt’