Afkickperikelen schijnen ervoor gezorgd te hebben dat Hammonds derde soloalbum zo lang op zich liet wachten, maar dat hoor je er niet aan af. Momentary Masters bevat voornamelijk vlotte en licht swingende, puntige gitaarliedjes. De laidback sfeer van Hammonds oude werk is grotendeels verdwenen. Hij geeft soms flink gas, zoals in Caught By My Shadow, dat wel aan de Arctic Monkeys doet denken. Verrassend hoogtepunt is een charmante versie van Bob Dylans Don’t Think Twice, It’s Alright. Op de tweede helft van de plaat staan een paar driftige postpunkvullers verstopt, maar al met al is Momentary Masters een kleurrijk gitaarplaatje geworden, met uitschieters als Born Slippy en Power Hungry. Een plaat ook die eigenlijk geen moment aan The Strokes doet denken.