‘I’m a crippled coward shining out in the night,’ gromt de getergde Cox in Blue Agent. Maar Monomania bevat meer dan beschimmelde rocksongs als de titeltrack en Leather Jacket II alleen. Vroege punk en wave lijkt de belangrijkste inspiratie: het onderkoeld rockende Pensacola doet wel aan The Modern Lovers denken, Dream Captain brengt Television in herinnering en er hangt een decadent sfeertje (Bowie, New York Dolls) over veel songs heen. Ook in fraaie rustpunten als T.H.M. en Nitebike is stoerheid het masker van Bradford; dat gaat de hele plaat niet af. Monomania is geen gemakkelijke plaat en het ontwapenende van Halcyon Digest ontbreekt volledig. Maar ook in deze schurende vorm fascineert Deerhunter zoals maar heel weinig indiebands dat vandaag de dag doen. JOHN DENEKAMP