Moon Mirror is album nummer tien van het altijd betrouwbare Nada Surf. Na een hobbelig begin (het hitje Popular van debuutalbum High/Low uit 1996, gedumpt worden door het label en weer opkrabbelen) staat hun carrière in het teken van degelijkheid.

Zanger/gitarist Matthew Caws, bassist Daniel Lorca en drummer Ira Elliot komen elke drie à vier jaar met een fraaie collectie melancholieke gitaarpopliedjes en hebben hondstrouwe fans die altijd naar hun shows blijven komen – in november zijn ze weer in de lage landen. Spannend of schurend is hun powerpop al twintig jaar niet meer, maar de melodieën zijn altijd pakkend en Caws is het type dat van zijn hart geen moordkuil maakt.

Toen het shit ging, ging het shit (wat de mooiste plaat Let Go opleverde) en als het goed gaat, mogen we dat ook weten. Zoals op Moon Mirror, dat van start gaat met de typische Nada Surf-krakers Second Skin en In Front Of Me Now. ‘Heaven on earth is daytime in a city park’ – ja, het gaat hem goed. En ja, de vijftigers voelen dat ze een dagje ouder worden: ‘I’m losing time, I’m losing what I could find’ (Losing). Het enige dat je op Moon Mirror tegen kunt hebben, is dat de plaat helemaal nergens verrast. Toch zijn die gitaarpopliedjes gewoon weer fraai.