In Reckless Behavior bijvoorbeeld, een nummer dat je eraan herinnert wat punkrock zo opwindend maakt: snel, recalcitrant, bijtend. Het is bijna jammer dat Johnson slechts in vier van de twaalf nummers de leadzang voor zijn rekening neemt. Toch mogen we Chicken niet uitvlakken: de bassist is beter gaan zingen, gevarieerder bovendien. In The Monarch Hotel bijvoorbeeld, dat bovendien zo dansbaar is dat het lijkt alsof je naar een punkversie van MGMT aan het luisteren bent. Tekstueel is Moscow Penny Ante een ode aan Malcolm X en Oscar Wilde. Een prima punkrockplaat die bovendien met Dead Pigeon Tricks een prachtig persoonlijk relaas van Chicken over zijn drugsverslaving bevat.