Vijf jaar geleden deed de Antwerpse zangeres Fiona Brown al eens van zich spreken door demonen van zich af te zingen. Nu is er Mundane, het ronduit indrukwekkende albumdebuut van de aan Codarts Rotterdam afgestudeerde, in Nederlands Limburg geboren zangeres met een Schotse vader en een Indonesische moeder.
De titel Mundane (‘burgerlijk, gewoontjes’) is sarcastisch bedoeld. Niets aan haar engelenzang, diepgravende teksten en die samen met Neil Fraser (Tindersticks), Simon Casier (Balthazar), Steven van Gelder (Driftwood) en Tom Barbier (Ozark Henry) openomen muziek is gewoontjes. Songs handelen over escapisme, grenzen opzoeken, gevaren trotseren en klimaatmarsen lopen met het hoofd naar beneden. Het elektronische decor is fraai, de gelaagdheid groots en Browns stem zowel fluisterend als in extase prachtig. De sfeer die de weergaloze gitaarlijnen en synthesizerpartijen oproepen is even mystiek als betoverend, de beats zijn slechts een enkele keer krachtig. De sound is niet zelden sereen en verstild, de boodschap soms beklemmend en troostrijk tegelijk. ‘It’s warm / I feel the sun / We hide.’ Majestueus albumdebuut.