Harpmuziek in OOR? Wel, als de luit van Jozef van Wissem door de ballotage komt (en trouwens ook Lavinia Meijers Are You Still Somewhere? van vorig jaar, mede dankzij Iggy Pop), dan ook Remy van Kesteren. Zeker als hij op zijn nieuwste album muzikale helden eert die tot ‘ons’ universum behoren, onder wie Radiohead, Aphex Twin, Kendrick Lamar, Bon Iver en Jon Hopkins.

Zoals je mag verwachten van een klassiek geschoolde harpist die – zeker sinds hij verder kijkt dan alleen dat klassieke repertoire – via elektronica en vervormingsapparatuur op zoek is naar meer context en reliëf in zijn muziek, gebeurt dit uiterst smaakvol en subtiel. En moedig vooral, want vertaal het werk van een Aphex Twin maar eens naar ‘slechts’ een harp (bij diens toch al ‘kleine’ Avril 14th pakt dat beter uit dan bij het op een beat drijvende Alberto Balsam), of krasser nog: een track van Kendrick Lamar (Crown) of Muse (Isolated System). Maar Van Kesteren doet het, respectvol maar tóch eigenwijs, ook in de stemmige stukken waarin hij het popidioom even loslaat en Erik Satie en Jean Sibelius eer betoont – ook die twee behoren nu eenmaal tot zijn Muses. Is het al herfst?