Al dik een decennium levert Dwyer met Thee Oh Sees dus jaarlijks netjes een nieuwe plaat af en de kwaliteitscurve blijft maar stijgen. Zodanig zelfs dat Floating Coffin (2013) voor een soort van doorbraak zorgde, mede dankzij de intense optredens die de plaat vergezelden. Opvolger Drop (2014) was minstens zo goed en tja, Mutilator Defeated At Last dus ook. Voor de instappers: Thee Oh Sees doet niet per se aan popliedjes, wel aan lekker dreinerige, bonkende, duwende, harkende en zoemende garagepunk vol al dan niet malle stijlcitaten. Dat gaat hier van noise (Withered Hand) en krautrock (Poor Queen) via classic rock (Turned Out Light) en pseudo-stoner (Lupine Ossuary) tot de iets te lang doormodderende psychedelica van Sticky Hulks. En dan is er ook nog ruimte voor een kalm instrumentaaltje (Holy Smoke). Nee, op tunnelvisie zullen we Thee Oh Sees wel nooit betrappen, maar zolang hun kakelbonte aanpak zoveel flair en geestdrift – en zo’n helder geluid – meekrijgt als op dit veertiende (!) album, kunnen ze nog jaren mee.