Sinds doorbraakalbum Shamanaid heeft My Baby een indrukwekkende opmars gemaakt op de Europese festivalpodia. Glastonbury, Isle Of Wight, Sziget, Lowlands, Zwarte Cross – allemaal gingen ze voor de bijl bij hun hypnotiserende mix van blues, folk en dance.

Waar aan Shamanaid nog liedjesstructuren ten grondslag lagen, was de opvolger Prehistoric Rhythm meer een gevoel, een psychedelische trip. Dat geldt in nog sterkere mate voor Mounaiki, dat als ondertitel By The Bright Of Night heeft gekregen. Het album voert ons mee in de gedachtewereld van Mounaiki, een door de bandleden verzonnen muze. We volgen haar van zonsondergang tot zonsopgang in iets wat je het best kunt omschrijven als een zowel fysiek als spiritueel avontuur. Nu My Baby inmiddels vier albums op haar naam heeft staan is de noodzaak dat ieder nummer live gebracht kan worden niet meer zo groot. Hoewel gitaar, drums en stem nog steeds de basis vormen, kent het geluidsbeeld vele klankkleuren. Vooral de elektrische saz is regelmatig te horen. We horen de band uitstapjes maken richting Marokkaanse gnawa, Indiase raga, maar ook funk en jazz. De puls blijft die van elektronische dansmuziek, maar dan wel op ‘echte’ drums. In The Club en Mounaiki zijn classic My Baby en zullen in de liveset ongetwijfeld een plek vinden naast de succesnummers Love Dance, Make A Hundred en Seeing Red. Bij het vertellen van het verhaal van Mounaiki is de band afwisselend speels (Supernatural Aid), hypnotiserend (Borderline) en esoterisch (Silhouette). Maar klinkt ze toch vooral als My Baby.