Jakob Armstrong maakt er geen geheim van wie zijn vader is. Al in de eerste zin van de biografie van zijn band Ultra Q valt de naam van papa Billie Joe. De vraag is natuurlijk of Ultra Q die namedrop nodig heeft. Het eerlijke antwoord: toch wel.
Debuut My Guardian Angel is een plaat van een artiest die op zoek is naar z’n eigen geluid. Opener Saturday begint bijvoorbeeld bijna als een Editors-nummer, terwijl in VR-Sex de invloed van een emoband als My Chemical Romance er nogal dik bovenop ligt. Zo doet iedere track wel aan een andere band denken, of het nou het new wave-achtige Rocket is of de goedkoop klinkende synthpop van I Watched Them Go. Een best aardig liedje als Klepto wordt dan weer de das omgedaan door de galm die op de stem van Armstrong is gezet. Misschien om te verbloemen dat ie niet de beste zanger is? Als je dan ook nog een nummer met de titel So Very Emo op de tracklist zet, moet het wel óf een dijk van een track zijn óf er moet iets te lachen vallen. Dat valt er niet. My Guardian Angel is een overgeproduceerd album van een jonge band die klinkt alsof ze al tegen hun pensioen aanzitten.
