Zou Cassandra Jenkins, singer-songwriter uit Brooklyn, een oude ziel zijn? Haar teksten getuigen van een primordiaal levensinzicht, waarbij ego volledig lijkt te ontbreken. Kwetsbaarheid schuwt ze evenmin. Ook was ik erbij toen ze een horde luidruchtige Spanjaarden op miraculeuze wijze fluisterend muisstil kreeg: ‘You are so lovely. We are used to people talking and walking away.’
Een frappant staaltje mute them with kindness. Haar derde album, My Light, My Destroyer, maakt opnieuw een draai. Drong zich op het folkrocky debuut Play Till You Win (2017) nog een glissando pedalsteelgitaar ellebogend naar de voorgrond, op het meer jazzy album An Overview On Phenomenal Nature (2021) was deze ingeruild voor blazers. Gebleven op My Light, My Destroyer zijn Jenkins’ breekbare stem (kan je vocaal op eieren lopen?), de verhalende liedjes – hangend aan maximaal drie akkoorden – en het gebruik van field recordings.
Zo worden we vergast op een veldopname van Jenkins en haar moeder die ’s nachts samen reflecteren op de sterrenhemel, waarbij we het gevoel krijgen clandestien deelgenoot te zijn van iets intiems. Drie ultrakorte tracks bestaan zelfs geheel uit samples. Nieuw (en helaas te incidenteel) zijn enkele solide gitaarpartijen die in welkom contrast staan tot al die verstilling. My Light, My Destroyer is een oprecht album, waarmee Cassandra Jenkins bewijst nog steeds heer en meester te zijn van de kracht der eenvoud.
Neem nu een abonnement op OOR en ontvang My Light, My Destroyer van Cassandra Jenkins gratis op vinyl. Kijk hier voor het aanbod. Lees ons interview met Jenkins in het speciale zomernummer van OOR.