Achterstevoren afgespeelde zangpartijen (Red Lakes (Sternstunden)), abstracte outro’s die minutenlang worden gerekt (Colorado), lijzige zangpartijen op iets wat naar een popsong neigt (Channel View), stuwende shoegaze met Swervedriver-achtige accenten (Freak Waves) – inderdaad, we hebben het allemaal al eens eerder gehoord. En toch verdient Cheatahs meer credits dan de doorsneeband in het genre. Niet alleen herbergt vrijwel ieder liedje op Mythologies iets prikkelends (hemelse melodieën dan wel compromisloze halsstarrigheid), de grenzen van het genre worden hier en daar ook aardig opgerekt. De duistere geluidencentrifuge Supra en het koortsachtig van kleur verschietende muziekstukje Deli Rome zijn treffende voorbeelden van een band die het avontuur niet schuwt. Kwaliteit én kwantiteit, Cheatahs bewijst met een van de interessantste shoegazeplaten van het jaar dat het kan.