De aanhoudende populariteit van postpunk zal uiteindelijk leiden tot een lichting flutbands die denken dat je erbij hoort als je op een repeterende drie-akkoordenriff verveeld in de microfoon mompelt en daar tot overmaat van ramp majorsucces mee zullen behalen, maar vooralsnog vallen bij nieuwe doorbraakbands juist het hoge niveau en de distinctiedrift op. Zo ook bij Treeboy & Arc, een vijftal uit Leeds dat dankzij een uitstekende EP en overtuigende shows op Left Of The Dial al even op de radar stond.
Hun postpunk-opvatting laat zich niet eenvoudig samenvatten, tenzij je genoegen neemt met ‘verscheidenheid’. Dat zit hem niet eens in het gegeven dat ze over twee zangers beschikken. Die zijn nauwelijks uit elkaar te houden, ook omdat ze geen van beiden graag in herhaling vallen. Ze schipperen tussen hypnose en verwoesting, terwijl drie snaarinstrumenten voortdurend met elkaar in de clinch liggen; soms op een speelse C86-manier, andere keren met meer venijn. Slimme zet om de plaat kort te houden, tussen de negen nummers zit geen enkele misser. Fraai zijn de tempoversnelling in Box Of Frogs en de voortdurende wisseling van maatsoort in Behind The Curtain. En dan hebben we het nog niet gehad over de Kinksiaans scherpzinnige lyrics. Magistraal debuut.