De formule van het Britse Raging Speedhorn is even simpel als doeltreffend: mix twee brullers, sludgeriffs en een hardcorevibe bij elkaar en je krijgt een band die voor nogal wat vuurwerk kan zorgen. Gooi daar dan nog wat drugs, bier, een Engelse loudmouth-mentaliteit en een gezonde weerstand tegen managers – en de gevestigde orde in het algemeen – bij en je hebt een cocktail die al dik 25 jaar lang de pagina’s van metalblaadjes vult.
De band is ook een duiventil. Op de vorige plaat werd een van de twee originele zangers vervangen en op dit zesde album is er een nieuwe gitarist. Erg veel invloed heeft het niet. Al vanaf opener Blood Red Sky (nee, het heeft niets te maken met U2, die ze denk ik de kop af zouden bijten) zitten de riffs weer als een warme winterjas en schreeuwen de zangers redelijk identiek sloganeske teksten je oor in. Ook Every Night’s Alright For Fighting heeft niets te maken met Elton John. Het zestal komt nog het dichtst bij het geluid van Pantera, waarbij Night Wolf zelfs bijna opzichtig hint naar I’m Broken. Alleen weet ik niet wie daarbij zou winnen bij een gevecht.
