Deze freaks hadden we acht jaar na Interplanetary Class Classics niet meer verwacht, eerlijk gezegd. The Moonlandingz begonnen als een fictieve band die door het Britse duo Eccentronic Research Council (Adrian Flanegan en Dean Honor) in het leven werd geroepen voor hun album Johnny Rocket. Dat beviel zo goed dat The Moonlandingz met Fat White Family-leden Lias Saoudi en Saul Adamczewski daadwerkelijk ging optreden. Fan Sean Lennon produceerde het album. Anno 2025 zijn hij en ook Adamczewski afgehaakt.
Op No Rocket Required hebben Saoudi, Flanegan en Honor planeet rock verlaten en de dansmuziek ontdekt. Dat vertaalt zich in energieke disco en electropoptracks met ritmisch saxwerk als The Sign Of A Man en Give Me More. Het groezelige nachtclubsfeertje is gebleven, met Saoudi in de hem als gegoten zittende rol van vieze man-crooner.
Iggy Pop klinkt een stuk vriendelijker in het bijna ontwapenende It’s Where I’m From. Meer gasten: acteur Ewen Bremner (Spud uit Trainspotting) houdt een leuke Schotse rant over slechte muziek in Some People’s Music, Roustabout is een fraai zwartgallig duet met Nadine Shah en Sydney Minsky-Sargeant van Working Men’s Club schreef aan veel songs mee. The Moonlandingz hebben zichzelf succesvol opnieuw uitgevonden op No Rocket Required, al voelt de plaat iets minder sensationeel dan Interplanetary Class Classics destijds. Komt natuurlijk omdat de rest van de wereld inmiddels net zo gek is als zij.
