Dat is balen. Heb je zojuist de beschikking gekregen over een van de meest getalenteerde metaldrummers ter wereld (Chris Pennie, ex-Dillinger Escape Plan), mag hij vanwege contractuele verplichtingen niet meedoen op je nieuwe plaat. Het overkwam Coheed And Cambria. Gelukkig werd voor de drumpartijen van No World For Tomorrow . . .

Het album is nu prima in balans. Coheed And Cambria maakt het de luisteraar al moeilijk genoeg. Zo is No World For Tomorrow het laatste deel van tweeluik Good Apollo, I’m Burning Star IV, dat op zijn beurt weer het vierde deel vormt van conceptverhaal The Armory Wars. Volgt u het nog? Feit is dat het album een minder geïnspireerde opvolger is van knalplaat From Fear Through The Eyes Of Madness uit 2005. De piephoge stemkunsten van Claudio Sanchez hebben we inmiddels wel gehoord, evenals zijn klassieke gitaarspel en solo’s. Liever hadden we gezien dat het progressieve element meer naar de voorgrond was geschoven. Coheed And Cambria klinkt nu wel erg gelikt. Neem de titeltrack en single The Running Free als voorbeelden. De volgende plaat misschien dus toch maar door Chris Pennie onder handen laten nemen? WOUTER DIELESEN