Dat gaat ook niet veranderen: het zou een verrassing zijn als zijn volgende album gevuld zou zijn met braggen en boasten (ook al zou hij het prima kunnen). Je vraagt je zelfs af hoe lang Fresku dit vol gaat houden. Hij wil wel, maar zijn belangrijkste prioriteit is zijn dochter, rapt hij. Teemong is wederom de vaste partner in de studio, het winnende team is niet veranderd. Met Kreeft, Nooit Meer Terug en Zo Doe Je Dat heeft Fresku ook de tracks die in theorie op de radio kunnen worden gedraaid, al legt hij op laatstgenoemd nummer juist uit dat dit niet snel zal gebeuren. Zo legt hij wel vaker de vinger op de zere plek, zonder te vervallen in dom geroep. Bonustrack Angst (‘Zou ik Charlie zijn, was ik mezelf niet’) is een sterke toevoeging aan de discussie over racisme en de vrijheid van meningsuiting. Zoals de singles klinken, zo klinkt ook het andere materiaal. Het album is geen grote koerswijziging ten opzichte van Maskerade. Zo goed als dat album was, zo goed is Nooit Meer Terug ook, dus dat gebrek aan grote verandering kan niemand als een probleem zien. We roepen het nog maar eens: Fresku voor altijd!