House en techno vormden destijds de belangrijkste soundtrack bij die historische gebeurtenis. Mevrouw Allien loopt lang genoeg mee om zich dat te herinneren. Haar nieuwe album draait dan ook grotendeels om nostalgie. Techno was destijds niet alleen bedoeld om jezelf in te verliezen, maar ging ook over het openen van nieuwe deuren, het maken van nieuwe vrienden. De techno op Nost is eerlijk en rechtdoorzee, zonder simplistisch te zijn. Tracks met titels als als Jack My Ass, Stormy Memories en MMA zijn gebouwd met een handvol elementen. Een dikke baslijn, een goede synth-hook en een kickdrum waar je minutenlang glimlachend tegen kunt leunen. Sporadisch pakt Allien de microfoon, maar meer dan het roepen van een titel (‘Physical’) is haar vocale bijdrage niet. Met Nost spoelt de Duitse dame de bittere smaak weg die de pretentieuze voorganger LISm achterliet. Nost proeft eveneens bitter, maar dan op een goede manier.