Op dit dertiende studioalbum bezit de groep weer veel van het vuur van twintig jaar geleden. Naast die uit duizenden herkenbare stem als machtig wapen toont ook de rest van de intact gebleven band spierballen in opener At Transformation en het rockende Streets Ahead. Downie doet een poging positief te blijven, ook al wemelt het van de afgebroken relaties en andere ellende. Als hij er niet teveel extra pathos inlegt, maar juist iets meer ingehouden uitpakt, zoals in de titelsong (een duet met zangeres/activiste Sarah Harmer) en de afsluiter Goodnight Attawapiskat (zie Google Earth), dan dringt hij nog dieper binnen. WILLEM JONGENEELEN