ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Of je kunt, zoals Starsailor, het vertrouwde geluid oppompen naar stadionformaat. Opener In The Crossfire zet wat dat betreft meteen de toon. Nog nooit klonk Starsailor zo massief, onbescheiden en – op een goede manier – bombastisch. Natuurlijk, zanger James Walsh is nog altijd de gevoelige jongen met het gekwelde stemgeluid, maar tegelijkertijd lijkt hij de wereld om hem heen een stuk grimmiger te bekijken. Dat komt ook terug in z’n teksten, die minder introspectief zijn en meer dan ooit een politieke lading hebben meegekregen. Bovenal lijkt Walsh het Grote Gebaar te hebben gevonden. En daar heeft de rest zich aan aangepast. Hier en daar strooit de band zelfs met heuse rockriffs (In My Blood) en aan U2 verwante gitaarlijnen (This Time) en ‘ohoh’s’ (Keep Us Together) die we alleen van Bono kennen. Slechts sporadisch keert Starsailor terug naar het intieme geluid van de eerste plaat. De ontroerende afsluiter Jeremiah is er het beste voorbeeld van en maakt minstens zoveel indruk als al het muzikale geweld dat je daarvoor over je heen gestort krijgt. RAYMOND ROTTEVEEL