Een tikkeltje eigenwijzer misschien, maar bovenal een geslaagde herhalingsoefening. Wederom horen we megalomane rockanthems (Suddenly, de stamper Eliza), vernietigende gitaarerupties (Love Of My Live, met heerlijke Kills-riff), esoterisch mysterie (Sing To Me, Bleed Into Me, The Bridge), een enkel oersaai niemendalletje (Piece By Piece) en die uit duizenden herkenbare pure-chocoladestem die tegelijkertijd liefde en angst inboezemt (alle elf nummers). Met een beetje fantasie kan je er een vroege PJ Harvey in terughoren. Of, ik noem eens iets geks, het vrouwelijke equivalent van Nick Cave. Voor wat het waard is. KLAAS KNOOIHUIZEN