ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Het is een strikte soloprestatie, waarbij Herbert alle geluiden zelf creëert en opneemt. Op de eerste cd One One zong hij zelfs voor het eerst. One Club is helemaal opgebouwd uit geluiden die de Brit op een septemberavond in 2009 opnam in club Robert Johnson in Frankfurt: juichende, zingende, pratende en klappende mensen, maar ook een toilet dat doorgetrokken wordt en meer op curieuze plekken gevonden geluiden. Ruw materiaal waarmee Herbert prima uit de voeten kan. Razendsnel brouwt hij er repeterende trancegrooves van: schurende, krakende, botsende ritmes met scherpe kartelrandjes. Verbazend om te horen hoe weinig de man nodig heeft en hoe weinig het eindresultaat eigenlijk verschilt van wat een noise/tranceband als Fuck Buttons doet. Ook Herbert schuwt de drilboormethode niet en ja, dat is een blijde constatering. En het kan niet op: deel 3 van de trilogie komt er ook snel aan: One Pig, opgebouwd uit geluiden uit het leven van één varken. Van de geboorte tot de slachtbank tot de sissende hamlap in de pan en het gesmak aan tafel. Je moet er maar opkomen.