album
pop
Arno

Opex

LE LABEL/PIAS
LE LABEL/PIAS

Tijdens Record Store Day ontving ik plots een berg appjes. Arno was gaan hemelen, voor wie in de brave versie van die eeuwige jachtvelden gelooft tenminste. ‘Ik ben oud geboren en zal jong sterven’, zo vertelde hij me lang geleden al eens. Maar geleefd heeft hij, 72 jaar lang. Nietsontziende alvleesklierkanker deed hem de das om. Hij nam waardig afscheid, met nog een aantal prima optredens en een nieuw studioalbum, waarvan hij wist dat dat postuum ging uitkomen.

Helemaal klaar was de plaat niet, maar wel bijna. Opex (de woonwijk waar hij opgroeide in Oostende) is dus allesbehalve een bij elkaar gegraaid zooitje restmateriaal. Zelfs Court-Circuit Dans Mon Esprit, afkomstig van de sessies voor zijn vorige album Vivre, de pianoplaat met Sofiane Pamart, klinkt niet als opvuller. Het verslaat de oorspronkelijke versie, van Santeboutique uit 2019, met vlag en wimpel. Terug- en vooruitblikken doet Arno wel, maar mag hij? In Oostende luisterde hij bij zijn buurjongen naar One Night van Elvis Presley. Nu covert hij dat nummer op een karakteristiek rauwe manier, om er de eigen carrière mee af te sluiten en iedereen in de muziekwereld mee te bedanken. Zijn naderende dood heeft veel sentimenten in hem losgemaakt, zo blijkt. Zo herdenkt hij zijn vorig jaar overleden vriend Paul Couter via een remake van I Can’t Dance (1980) van Tjens Couter, maar eert hij in Mon Grand-Père ook zijn opa Charles, die hem destijds mee uit nam en leerde hoe vrouwen te verleiden. Lief en ergens ook ontroerend is het feit dat hij zijn zoon Felix (actief in de elektronische muziek) vroeg muziek aan te dragen. Dat werden de stukken La Vérité en I’m Not Gonna Whistle. In die laatste track duelleert de saxofoon van Peter Hintjens, broer van Arno, met diens mondharp. Dat Arno een andere lang gekoesterde wens ingelost zag worden, het duet La Paloma Adieu met Mireille Mathieu, ach, dat is hem vergeven. Afscheid nemen met het nummer Boulettes is een stuk leuker. Hij eert feestelijk nog maar eens zijn kloten, die we ook letterlijk mogen kussen. Adieu Arno en die kloten, we hebben enorm van je genoten.

deel dit artikel

Meer over:

Arno
niets dan goeds

Jean-Marie Aerts speelde een heldenrol op gitaar bij T.C. Matic

Ook waar popmuziek gemaakt wordt, vallen doden. Maar...
niets dan goeds

Jean-Marie Aerts speelde een heldenrol op gitaar bij T.C. Matic

Ook waar popmuziek gemaakt wordt, vallen doden. Maar...
boek

Fotograaf Danny Willems toont Arno Hintjes eerlijk en rauw

Waarom Danny Willems vaak het zesde lid van...
boek

Fotograaf Danny Willems toont Arno Hintjes eerlijk en rauw

Waarom Danny Willems vaak het zesde lid van...
album
Arno

Les Duettes

Het rouwen zal nog wel even voortduren. De...
album
Arno

Les Duettes

Het rouwen zal nog wel even voortduren. De...
het poparchief

Arno en de blues aan het strand van Oostende (1998)

Terug naar 1998, toen OOR's Herman van der...
het poparchief

Arno en de blues aan het strand van Oostende (1998)

Terug naar 1998, toen OOR's Herman van der...
album
Arno

Santeboutique

‘Give children the name of their mothers /...
album
Arno

Santeboutique

‘Give children the name of their mothers /...
album
ARNO

Human Incognito

album
ARNO

Human Incognito

Meest gelezen

MEEST RECENT

INLOGGEN