In totaal 56 songs, waarvan dertig nieuwe. De rest is opgediept uit kluizen: songs en spoken word, oorspronkelijk gemaakt voor theater, film en bijzondere projecten. Alle geschreven en geproduceerd door Waits en zijn vrouw Kathleen Brennan. Elke plaat is eigenlijk een universum op zich. Brawlers klinkt overwegend, zoals je Tom Waits altijd hebt willen horen: rockend, los, als een onbehouwen schreeuwlelijk. Hijzelf noemt het ‘roadhouse Waits,’ en inderdaad, songs als Lie To Me en Lowdown (met zoon Casey op drums) roepen de sfeer op van aftandse juke joints en verlopen bluestenten. Maar op Brawlers staat ook het mooie, verhalende Road To Piece, waarin Waits, zeer a-typisch in z’n realisme, minitieus de recente perikelen in Israel en Palestina uit de doeken doet (‘Israel launched its latest campaign / Against Hamas on Tuesday / Two days later Hamas shot back / And killed five Israeli soldiers’). Een cover van de Ramones (The Return Of Jackie And Judy) en de romantische classic Sea Of Love compenseren de ‘losse’ status van de eerste plaat, terwijl het stampende Lucinda (‘her breasts heaved in the moonlight again / There was a smear of gold in the window / And then I was the jewel of her sin’) een grommend hoogtepunt is. Plaat twee, Bawlers, is wat voorspelbaarder en laat veel meer Waits-de-theaterman horen. De gewonde blaasbalg, die croont met een stem van schuurpapier en als een grimmige nazaat van Brecht en Weill zijn eigen versie van ‘cabaret’ brengt. Er staan juweeltjes tussen, fraai gearrangeerd, jazzy, nightclubby, geurend naar de jaren dertig en veertig, zoals Long Way Home, Widows’s Grove en Little Drop Of Poison. ‘Saloon songs of betrayal and despair,’ noemt Waits Bawlers, met daarop ook een cover van het aloude Goodnight Irene, een traditional die bekend werd in de uitvoering van Leadbelly. En wat valt er van plaat drie, Bastards, te zeggen? Dat je eigenlijk net zo’n freak moet zijn als Waits zelf om er doorheen te komen. Boeiend en bizar is het wel, met het musical-achtige What Keeps Mankind Alive, een gesproken verhandeling over Army Ants, de elektronische gekte op Sparklehorse-compositie Dog Door, een cover van Daniel Johnstons King Kong en een stompende blues-ode (hoe gepast!) aan Waits’ grote beatnikheld Jack Kerouac: On The Road. To top it off gaat Orphans vergezeld van een 94 pagina’s tellend, handgedrukt boekwerk. Bovendien is ie slechts beschikbaar in een gelimiteerde oplage. Rennen naar de platenwinkel dus of voorintekenen. TOM ENGELSHOVEN