Zij ging destijds compromisloos te werk. Net als de film compromisloos was. Daarvan is bij deze opvolger geen sprake. Walt Disney investeerde miljoenen in Tron: Legacy en die moeten worden terugverdiend. Goed, op papier is de combinatie Tron en Daft Punk goud waard. De muziek die Guy-Manuel de Homem-Christo en Thomas Bangalter maken, sluit naadloos aan bij de essentie van de klassieker uit de jaren tachtig. Wat is menselijk, wat niet? Waar begint de virtuele ruimte, waar houdt ze op? Totale vrijheid kregen de Fransen niet. Hardnekkige geruchten beweren dat Disney flink censureerde, waarop het duo eieren voor z n geld koos en nummers uitbracht onder het pseudoniem The Third Twin. Op deze soundtrack kiest Daft Punk voor twee kanten. Mét honderdkoppig orkest klinkt het filmgeluid donker, bombastisch en theatraal. Mooi, dat zeker (luister maar naar het prachtige Finale), maar ook voor de hand liggend en vaak duren de stukjes niet langer dan een minuut of drie. Nee, dan past Daft Punk als, eh, Daft Punk beter. Echo s van Tangerine Dream en Giorgio Moroder klinken dan door. In de beste momenten – het explosieve Derezzed – wordt het grid (de essentie van de film) ook zonder beeld zichtbaar. Treedt het duo in de voetsporen van Carlos. Doen ze dus te weinig. Jammer, want de overeenkomsten tussen de film Tron: Legacy en de manier waarop Daft Punk zich visueel manifesteert, zijn onmiskenbaar groot. Gemiste kans dus voor Disney. Gelukkig hebben we, als de geruchten kloppen, The Third Twin nog. THEO PLOEG