Wat kan er veel gebeuren in zes jaar. 11 september, Irak, Idols, allemaal kenmerkend voor dat halve decennium . . .

Een ideaal tijdperk dus voor een nieuwe Ignite. En gelijk al bij het intro wrijft zanger Zoli Teglas ons in dat het allemaal eigen schuld dikke bult is: ‘We built this up, from miles away / We sacrificed, to see this day.’ Je gelooft ‘m direct. Het maakt echter niet dat je berust in dat lot; bij Bleeding komt onmiddellijk de daadkracht naar boven van A Placed Called Home (2000). Kort, intens en toch met een toegankelijke deun. Maar bovenal die van heroïek en trots doordrenkte stem van Zoli, klaar om als eerste de barricaden op te springen. En deze keer mogen we nóg harder meezingen bij Slowdown en Poverty For All, echte Westcoast zoals we het niet vaak meer horen. Wat een passie ook: Sunday Bloody Sunday stijgt zelfs ver boven het origineel van U2 uit. Toch is Our Darkest Days, zoals de titel al impliceert, ook donkerder. Harder, alsof de band niet wil toegeven aan defaitisme maar juist feller doorknokt, tegen beter weten in. En misschien, héél misschien is die betere toekomst ook nog mogelijk, zoals Zoli in het met een akoestische gitaar begeleide Live For Better Days zingt. Maar voor nu, in 2006, biedt Our Darkest Days alvast een intens lichtpuntje. Let It Burn, absoluut. PHILIPPUS ZANDSTRA