De muziek van Interpol hoeft het niet alleen meer te hebben van een snel gemaakte vergelijking met Joy Division en de songs zijn godzijdank ook wat minder zwaar dan die van Editors. Na een stemmige openingstrits weet de groep ook gewoon heerlijk te knallen. ‘How are things on the West Coast?’ zingt Banks enigszins sarcastisch in de monumentale single The Heinrich Maneuver. Het is niet het enige nummer van de cd dat ik graag dagelijks heel vaak uit mijn hitradio zou willen horen knallen. Ook het op het eerste gehoor redelijk recht vooruit rockende Mammoth en de iets subtieler voortstuwende tracks Who Do You Think en All Fired Up klinken dankzij de glorieuze productie van de band én mixer Rich Costey (Muse, Mew, Franz Ferdinand, Mars Volta, Bloc Party) zowel triomfantelijk, strak, een tikje mysterieus als melodieus meefluitbaar. Een aantal meer melancholieke tracks wordt gelukkig nergens over de top gejaagd, zelfs niet als Banks in het meesterlijke No I In Threesome oprecht eerlijk zingt over ‘two lovers divide’ of de band uit een heel ander, onheilspellend vaatje tapt in de majestueus ingehouden afsluiter The Lighthouse. ‘De teletijdmachine van Interpol is een kleine openbaring,’ schreef Raymond Rotteveel in 2002 terecht over het debuut Turn On The Bright Lights. Dit derde album is lichtjaren beter. WILLEM JONGENEELEN