We kunnen er niet omheen. Al bij opener A Wonderful Life moeten we aan die andere zanger uit New Jersey denken, aan de man onder wiens juk Brian Fallon al jaren vandaan probeert te komen. Inderdaad, aan Bruce Springsteen. Goed, even terug. The Gaslight Anthem besluit na vijf albums een . . .

Painkillers is een opvallend vrolijk album, zeker na het nogal neerslachtige Get Hurt, het laatste album van The Gaslight Anthem uit 2014. Zelfs Among Other Foolish Things (‘They say such foolish things like love is all we need’) is dankzij de muzikale invulling een bijna opbeurend anti-liefdeslied. Hetzelfde geldt voor albumhoogtepunt Smoke, waarop Fallon zingt dat ie doodbloedt en dood wordt geslagen, maar waarop je als luisteraar vrolijk mee zit te neuriën met het verslavend goede refrein. Op Steve McQueen – een Amerikaanse acteur aan wie onder meer Drive-By Truckers, Sheryl Crow, M83 en Lambchop ook al een nummer wijdden – laat de zanger Bruce even links liggen om zich voor even Bob Dylan te wanen. In het met country doorspekte Long Drives zingt Fallon weer over het onderwerp waar we hem van kennen: autoritjes. Jammer dat er geen ‘with the radio on’ vanaf kon, dat had het plaatje helemaal compleet gemaakt. Wel extra punten voor de Rites Of Springs-referentie in dat nummer overigens. Painkillers is een prachtig album waarop Brian Fallon zonder gêne z’n liefde voor de grote Amerikaanse songwriters – naast Dylan en Springsteen natuurlijk ook Tom Petty – bezingt en waarop bovendien twaalf enorm goede liedjes staan. Een album om verliefd op te worden. Of om je liefdesverdriet mee te verdrijven natuurlijk.