‘Het is met iedere plaat hetzelfde: wie een stukje van kant één heeft gedraaid, kan eigenlijk de plaat wel afzetten, de rest laat weinig verschil horen’ (OOR over Rubycon, 1975). ‘Uiterst vervelende spacemuziek’ en ‘goedkope imitaties van een aantal muziekinstrumenten’ (Ricochet, 1975). ‘Een nijpend gebrek aan vindingrijkheid en ongelooflijke simpele opzet’ (Stratosfear, 1976). ‘Een ware uitputtingsslag’ (Encore, 1977). Nee, OOR was in de beginjaren geen fan van Tangerine Dream.
Phaedra, het vijfde album van de Duitse synthesizerpioniers, bleef net als het eerste kwartet meer ‘kosmische’ platen nog onbesproken, al maakte de recensent van Stratosfear wel melding van ‘de fantasieloze geluidsstormen op Rubycon en Phaedra’ – twee albums die tegenwoordig steevast in tal van lijstjes (prog/synth/kraut/ambient) prijken, met Phaedra als voornaamste ijkpunt. Het kan verkeren.
Na disco, house, techno en post-van-alles zijn we inmiddels wel gewend aan muziek zonder al te herkenbare structuur, dynamiek, melodie- of zanglijn. Muziek die niet rockt, maar meandert, of pulseert. Op Phaedra houden de ‘stompjes en andere geluidseffecten’ en ‘uitgerekte vioolimitaties en geruis’ (wéér die oude OOR) uit de VC3 synthesizer, mellotron, Moog, geprepareerde piano en voor het eerst (!) ook sequencer van Edgar Froese, Christopher Franke en Peter Baumann ons vijftig jaar later op het puntje van de stoel. En dat vijf cd’s lang.
Te beginnen bij de originele lp-uitvoering uit 1974, met het monumentale titelnummer (17:36), het niks te pompeuze Movements Of A Visionary (7:57) en vooral Mysterious Semblance At The Strand Of Nightmares (9:41), waarin de hemelpoort zich langzaam boven Froese opent. Nog nooit een synth horen huilen? Pak alvast maar een doekje dan. De trip vervolgt langs opgepoetste stereomixen van Steven Wilson, bijna honderd minuten aan outtakes en een integrale concertopname uit 1974 uit London (waar de band mede dankzij early adopter John Peel wél razend populair was).
De zachtjes golvende synth sequences zouden we jaren later terughoren in de (ambient)house en techno, maar zo transcendent als hier werd het zelfs in de chillout room maar zelden. Overigens kun je je aan die andere genoemde lp’s ook geen buil vallen bij de tweedehands.
