Met hun vierde album Transatlanticism uit 2003 braken de vier musici uit Seattle op bescheiden niveau door in Nederland. Die fantastische cd zorgde er mede voor dat DCFC kon overstappen naar een grote platenmaatschappij. Om, zonder muzikaal te verrassen, weer met een formidabele plaat te komen, Plans. De indiepop extraordinaire van DCFC kent de subtiliteit van de muziek van Pernice Brothers. Het varieert van het ingetogen, met een akoestische gitaar opgetrokken I Will Follow You Into The Dark, waarin bandleider en zoetgevooisd zanger Ben Gibbard zijn ultieme trouw betoont aan zijn geliefde (‘love of mine, someday you will die, but I’ll be close behind and I will follow you into the dark’), tot Soul Meets Body. In dit vlotte nummer klinkt DCFC als een ba-da-ba-da-ba-poppy zielsverwant van New Order met een melancholiek Serenes- en Simmer-trekje. De geniale geest van Theo de Jong, (mede)spelbepaler van beide laatste bands, lijkt vaker rond te waren in de muziek van DCFC. En dat is, zoals we allemaal weten, een goede zaak. Lang leve het cliché: prachtplaat. RENÉ MEGENS