Maatschappijkritische popmuziek leek nooit te kunnen en mogen, maar blijkbaar is Nederland anno 2024 dusdanig naar de tyfus dat de tijd er eindelijk rijp voor is. Nadat Abel en Sef de Lage Landen enkele maanden geleden met kale, kille, Kanyesque beats omdoopten tot IJsland, keert ook Elmer de rood-wit-blauwe vlag nu binnenstebuiten. Nederland? Dat is Platland!

In de briljante titeltrack legt de Amsterdamse rapper over een zoemende stampbeat met technomaat, happy hardcore-invloeden en Ome Henk-geintjes uit waarom. Dat doet ze geniaal: eigenlijk klinkt er niet meer dan een opsomming van dingen waaraan men denkt als je vraagt naar kenmerken van de Nederlandse cultuur. En ja, dan wordt het wel héél plat. ‘Bal gehakt / Rieten dak / Jute zak / Nat gebak / Volendam / Lange Jan / Bakker Bart / Stamp het plat.’ Ook in het daaropvolgende Dorpsfeest, een prachtig melancholische electropopproductie, wordt een Nederlands tafereel geschetst zoals het is, waardoor de simpelheid er in dikke, hilarische druppels vanaf druipt. ‘Uitzinnigheid staat ingepland / Op vaste dagen in het jaar / De plaatselijke band staat klaar / Edwin speelt gitaar.’

In tegenstelling tot Abel en Sef koestert Elmer ondanks alles toch ook warme gevoelens voor Nederland, waar ze nu eenmaal opgroeide. Haar tegenstrijdige emoties geven Platland het extra laagje diepgang dat het land zelf kwijt lijkt te zijn. Hoewel ze het eigenlijk te kakken zet, wil de Amsterdamse toch terug naar dat kneuterige Dorpsfeest. En wanneer ze woest rapt dat alle buren dood moeten, doet ze dat met zoveel plezier dat je gewoon weet dat ze stiekem alle afleveringen van Mr. Frank Visser Doet Uitspraak in haar mediabox heeft opgeslagen.