Zijn vorige cd Transistor Radio was een luisterrijk alternatief voor het stupide dj-gezwets op allerlei zenders. Post-War is van hetzelfde laken een maatpak. De titel van ’s mans vijfde album roept onmiddellijk de vraag op welk naoorlogs tijdperk de Amerikaan bedoelt. Wards muziek geeft het antwoord: elke periode na een internationaal bloedvergieten. Want de liedjes van Post-War zijn tijdloos en bestrijken decennia. Neptune’s Nest refereert aan aloude surfmuziek, Roy Orbison had in de jaren zestig het gedragen Poison Cup en het naar een subtiele climax toewerkende Today’s Undertaking kunnen zingen. In het daaropvolgende decennium had Ry Cooder het rootsy Afterword/Rag op zijn repertoire kunnen hebben. Chinese Translation heeft de souplesse van Paul Simons Graceland, terwijl Right In The Head klinkt als Elliott Smith in een vlotte bui. Neo-traditionalist Ward, gezegend met een okerkleurige zangstem, vertolkt ditmaal behalve zijn eigen hoogwaardige werk een compositie van zijn landgenoot Daniel Johnston, To Go Home. Ook wat covers betreft heeft Ward smaak, want met zangeres Neko Case maakt hij van dit nummer een aanstekelijke indiepopsong. RENÉ MEGENS