Lang gaat het niet meer duren, kán het niet meer duren. Dus laten we er onder mekaar nog even van genieten. Van het feit dat Protomartyr straks nog gewoon in kleine zaaltjes als Rotown staat te spelen en we het bedwelmende postpunkgeluid nog in intieme setting kunnen ondergaan.

Niet dat de band uit Detroit met Relatives In Descent nu meteen een toegankelijke popplaat heeft gemaakt en de hitlijsten gaat bestormen. Verre van. Maar de twaalf variaties op het thema ‘Wat is de Waarheid’ vragen, of beter gezegd, schrééuwen om een groter publiek. En ja, ook met een vocalist (Joe Casey) die nog altijd meer praat dan zingt. Dwarse ritmes (A Private Understanding), dreigende drones (Windsor Hum), allesverzengende noiseuitbarstingen (Up The Tower), het Amerikaanse achterneefje van Mark E. Smith weet er wel raad mee. Casey fladdert van Jarvis Cocker (The Chuckler) naar Nick Cave (Half Sister) en redt ondertussen My Children uit een donker wavemoeras. De referenties (The Fall, Cave, Bunnymen) zijn overduidelijk ja, de verbeelding en zeggingskracht ook. Ik zeg: links voor het podium.