Opnieuw begeleid door het van stal gehaalde Crazy Horse gaat de oude dinosaurus zich vooral als elektrisch gitarist te buiten in welgeteld negen nummers, inclusief een alternatieve mix van het titelstuk. Zo loopt de opener zowat tegen het half uur, overschrijden er twee ruimschoots het kwartier en haalt een ander de achteneenhalve minuut, maar alleen het middellange Ramada Inn over een door alcoholisme geteisterd huwelijk kan de vergelijking met de ultieme klassieker Like A Hurricane doorstaan. De andere drie mammoetstukken herhalen zichzelf ettelijke malen of doen door oeverloos gesoleer de aandacht danig verslappen, al kent Driftin’ Back nog wel een spannend drietrapsbegin. Van de kortere nummers blazen het schetsmatige zelfportret Born In Ontario en de muzikale jeugdherinnering Twisted Road nieuw leven in de geweldige salooncountryrock van het vergeten American Stars ’N Bars, waarna het filosofisch getinte For The Love Of Man dan weer ronduit sentimenteel klinkt. Volgens eigen zeggen voortgevloeid uit het schrijven van zijn kriskras-autobiografie Waging Heavy Peace blikt Young op Psychedelic Pill bijna doorlopend terug op het verleden, waarbij hij in Walk Like A Giant eens te meer lamenteert over de gebleken onmacht van de hippies om hun idealen in de praktijk te brengen. De cruciale vraag blijft natuurlijk of deze tour de force een proeve van vrijgevochten kunstenaarschap mag heten dan wel een nieuw bewijs van zelfgenoegzaamheid, maar hoe dan ook gaat het wel degelijk om een monumentaal werkstuk. GEERT HENDERICKX